برکه یا همان آب انبار ها در شهر ایج /فارس به طور فراوان در دشت و کوه های این شهر به وفور دیده می شود . با وجود اینکه شهر ایج دارای آب شرب فراوان از لحاظ چشمه ساران و رودخانه دائمی دلیل این همه برکه یا آب انبار به چه جهت ساخته اند و موارد کاربردی این گونه سازه ها چه بوده است در هیچ کتاب تاریخی و منبع موسخی ذکر نشده است .برکه ها در این ناحیه به صورت سنگ و ساروج و یا در دل سنگ تراشیده باشند به چشم می خورد و قابل ذکر است که بیشتر این برکه ها در مسیر آب چشمه

شهر ایج با سابقه تاریخی دارای سه محراب سنگی بسیار زیبا است که در کمتر شهر تاریخی به چنین چیزی بر می خوریم ولی با کم لطفی اداره میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی در حال تخریب شدن به طور کامل است .این سه محراب که از قرن دوم و سوم هجری بجا مانده است بر اثر فرسایش در معرض خطر تخریب قرار دارد و از همین جا از مسئولین ذی ربط خواهشمندیم که نسبت به جلوگیری از تخریب چنین گنجینه با ارزشی اقدام نمایند . محراب مسجد جامع شهر ایج /فارس تاریخ ایج محراب مسجد ساده شهر ایج

قدیمی ترین عکس از مسجد سنگی ایج به نام خدا این تصویر یکی از قدمی ترین تصاویر از مسجد سنگی ایج است که امروز انچه در تصویر دیده می شود به جز ایوان سنگی چیزی از آنها باقی نمانده است و از مجسمه های اطراف این مسجد دیگر خبری نیست .این مسجد سنگی که از دوران ساسانیان به جا مانده متاسفانه به دلیل بی توجهی مسئولین رو به فرسایش است و هیچ گونه اقدامی برای جلوگیری از آن به عمل نیامده است تصویری از مسجد سنگی ایج .فارس این نما نیز از مسجد سنگی است در سال ها ی دهه 60

اگر علاقمند به دانستن نوع لباسی که مردم ایج از گذشته تا کنون به تن می نمودند هستید پس این نوشته را بخوانید . مردان ایج همانند نشان از نمایش بدن خود احساس شرم می کردند فقط دو دست و صورت خود را پوشش نمی دادند والا هر کدام از قسمت های بدن را خلاف ادب می دانستند .از این رو سر تا پا مردم ایج را سربند ، کلاه ، جبه، ردا، پاپوش ، پوشیده می شد . کلاه : کلاه مهمترین پوشاک مردم ایج به حساب می آمده که در ایج علاوه بر پوشاندن سر برای نگهداری اسکناس در داخل آن

با سلام . شاید این جمله هزاران بار به گوش شما خورده باشد که می گویند (( پل صراط از مو باریکتره و اونجاست که باید حساب و کتاب پس بدهی )) این جمله را ریشه یابی نمودیم و پی بردیم که این جمله یک جمله ای است که از باستان مانده است و همین جمله به ظاهر ساده می تواند برای اثبات اینکه مردم این منطقه باز ماندگان باستان هستند و مشخصه آن نیز جمله ای است که سینه به سینه و نسل به نسل گشته تا به ما رسیده است . این جمله در کتابی ثبت شده است که به زبان هندی نوشته شده و یکی